سی و هفتمین دوره جشنواره ملی فیلم فجر، بهمن ماه سال جاری برگزار می شود.
متاسفانه دیری نپایید که امید های مخاطبین بزرگترین رویداد سینمایی ایران (با عنایت به سخنان اخیر دکتر صالحی امیری، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، مبنی بر شفافیت مالی در برگزاری این دوره جشنواره)، با شنیدن خبر انصراف چندین فیلم سرشناس از شرکت در جشنواره امسال، به ناامیدی تبدیل شد.
این روز ها هرچه به تاریخ برگزاری جشنواره فیلم فجر نزدیک می شویم، فیلم ها یکی پس از دیگری از رقابت در جشنواره فجر امتناع ورزیده و انصراف می دهند.
موج اف ام ردیف 48 کیارش اسدی زاده، زیر نظر مجیدصالحی، ژن خوک سعید سهیلی، زندانی های مسعود ده نمکی، رحمان 1400 منوچهر هادی و در نهایت ماهمه با هم هستیم کمال تبریزی از جمله فیلم هایی بودند که از شرکت در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر خودداری کردند.
آیا کمبود فرصت برای اعمال مراحل فنی و پایانی و پر حجم بودن مراحل جلوه های ویژه بصری، دلایل قانع کننده ای برای انصراف این تعداد فیلم شاخص(عمدتا ژانر کمدی و اجتماعی) از جشنواره می باشند؟
به نظر من پاسخ این سوال خیر است. کافی است سری به سخنان کمال تبریزی، داور دوره پیشین جشنواره، در برنامه 35 فریدون جیرانی بزنیم.
تبریزی در این برنامه با صراحت به اشکالات اساسی جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و گفت علیرغم بازگو کردن سالانه این مشکلات توسط اهالی سینما، مدیران حوزه فرهنگ اقدام شایسته و درخوری برای حل این مسائل انجام نمی دهند.
تبریزی نخستین و بزرگترین ایراد جشنواره فیلم فجر را در متغیر بودن دبیرش می داند. بنا به نظر کمال تبریزی این جشنواره باید حداقل ظرف مدت پنج الی ده سال دبیر ثابتی داشته باشد( فارغ از جناح های ی)، تا بتواند جشنواره را به سمت مسیر مشخصی هدایت کرده و برای آن چارچوب متقنی تعیین کند.
داور جشنواره سی و ششم، در ضمن برشمردن ایرادات جشنواره، به این نکات مهم نیز اشاره می کند که در جشنواره فیلم فجر کاندیدا اعلام می شود، جایزه های زیادی دارد و تنوع ژانر فیلم ها بسیار گسترده است.
تبریزی پیشنهاد می دهد که حداقل برای حفظ منزلت تمامی فیلم ها و منطقی تر شدن نحوه برگزاری جشنواره، بخش های فیلم کوتاه، مستند، فیلم اول و انیمشن با داوری جدا از سبد رقابت در میان سودای سیمرغ فیلم های داستانی خارج شوند.
جدای از این موارد، چندی پیش تبریزی در حاشیه اکران مردمی فیلم مارموز به فیلمسازان توصیه کرده بود که به جشنواره امسال فیلم ندهند و تنها چند روز بعد نیز خودش هم از شرکت در جشنواره سی و هفتم انصراف داد.
سوال اصلی اینجاست که چرا کارگردانی که با کمدی سیاه مارموزش به گیشه زمستانی سینمایمان گرما بخشیده و خود عضو داوران و شرکت کنندگان ثابت دوره های پیشین جشنواره بوده است، قصد تحریم آن را دارد؟ آیا تبریزی و فیلمسازانی مثل او که از حضور در جشنواره خودداری کردند در صدد تضعیف جشنواره بر آمده اند یا اصلاح آن؟ واکنش مسئولین برگزار کننده این دوره از جشنواره به این حرکات به نسبت عامدانه کارگردانان چه خواهد بود؟ آیا کیفیت برگزاری این دوره می تواند رضایت نسبی مخاطبین را به ارمغان بیاورد؟
برای پاسخ به همه این سوالات فقط باید یک ماه دیگر صبر کرد.
اگرچه که خبر بازگشت قطعی صفی یزدانیان به جشنواره (با فیلم ناگهان درخت)، بعد از عاشقانه بی نظیر در دنیای تو ساعت چند است؟ کمی روان خرابمان را آرام کرد.
به امید جشنواره ای که حال خرابمان را خراب تر نکند .
سید مهدی کیوان زاده - توئیتر و تلگرام: keivan-1998@
درباره این سایت